Bir Düşünce Sokağı

Selam Mathias bu satırları sana döküyorum.  Sanki bir boşluğa saplanmış bataklığım, Benimle bir olan herkesi içime çekiyorum, Benimle yok ediyorum herkesi, her şeyimi. Çözemez olmuşum bağlı kördüğümlerimi. Attığım her adım yerinde sayar olmuş,  Tutuşuyor bir çalı çırpısında umutlarım, Vurgunum artık çaresizliğin kıvılcımına, Silinmişim, hayatının sayfalarından dökülüp gidiyorum. İçimde sakladığım seni söküp alıyorlar, Çığlıklarım kayıp haykırışları adasına hapsolmuş, Korkmuyorum artık gecenin sûkunetinden, Bilinmezliğe sürüklenen artık bir meçhulüm. 

Deryalara uzanıyor içimdeki duygular, Lâl olmuş kelimeler telafuz edilmiyor, Umutlar sükut-u hayale doğru yol alıyor, Mucize bekler olmuşum uçan kuşlardan.  Ecel telleri döküyor şimdi ayrılık, Bir sonbahar sabahı gibi doğmuş güneş, Yapraklar hüzün yağmurlarıyla dökülüyor, Toprak ah çekiyor her bir yaprak yükünden.  Mehtaptan düşen bir ay parçası gibiyim, Sende hapis olmuş bu fakir gönlüm, Yadigâr kalmış zifiri zindan dünyam,  Yokluğa yol almış, geçmişte ki mazi kırıntıları. Eziliyor yüreğim gözlerinin sedasıyla,  Uçsuz bucaksız dalıyor hayallere, Kaderim ile kavga eder olmuşum,  Bir cevabını bekler olmuş gönlüm.  Tek seninle çarpar olmuş bu kalp İlkbahar edasıyla uçuşuyor kuşlar. Çiçekler açıyor şimdi gönlümün bahçesinde, Bakar göremez olmuşum senden başka dünya. Murat Can.