Bir Düşün Bir Kırıl
Bugün konuya bir aforizma ile giriş yapacağım. " Sen gidersen her şey gider. Sesin gider, sesim düşer. Sen gidersen ey sevgili, Ben biterim, şiir biter. " der Ümit Yaşar. Sevgi neydi, sevgili kimdi ? Neden bütün yazarlar sürekli acılarını dile getirir ki ? Her şiir sonunda öznesinden ayrılıp başka öznelere doğru yol alır. Bir Cemal Süreya, Nazım Hikmet, Sabahttin Ali'nin kaleminden dökülen satırlar halen daha dilimizde canlılığını sürdürürken, nasıl oluyor da acıların boyutu farklılık gösteriyordu? İşte burada "Sevgi" ortaya çıkıyor. Herkesin acısı sevgisi kadar der Müslüm Baba. Ne kadar seviyorsak bedelini o kadar ağır ödüyoruz. Peki bu ağır bedellerin sebebi neydi? Sebebi belli "Düşünmüyoruz". Benliğimizi bir kenara bırakıp sevgi duygusu yüzünden düşüncenin önemi ortadan kaldırıyoruz. Doğru kişi miydi, bana uygun mu, olur muyuz, onu tanıyor muyum? gibi soruların cevabını almadan bir yola çıkıyoruz. Yolun sonunda kendimizi düşünmü